Vrijwilligerswerk: “Hier moet je veel van jezelf inleggen”

Thea Maes (64) begint binnenkort als vrijwilligster in de palliatieve zorg. Ze begeleidt daarin mensen tijdens hun laatste levensfase. Een zware taak. Toch koos Thea hier bewust voor: “Ik zocht een nieuwe uitdaging.”

Je bent met werken gestopt om voor je moeder te zorgen. Vond je dat niet jammer?

“Nee, ik vond het welletjes geweest. Er kwamen wat lichamelijke klachten, en mijn werk zou gaan veranderen. Ik ben met vervroegd pensioen gegaan. Zo kon ik nog meer gaan doen voor mijn zieke moeder. Op het laatst heb ik zelfs vier maanden bij haar in huis gewoond. Samen om boodschappen, naar de kapper, visite: alles werd zwaarder. Ze is vier maanden terug overleden.”



“Mensen zijn vaak eenzaam,
al zitten ze in een verzorgingstehuis”

 


 Je gaat werken in de palliatieve zorg. Dat is zwaar. Waarom juist dit?

Thea Maes - vrijwilligerswerk - palliatieven zorg -  Toekomt.nl“Ik heb er heel erg over zitten twijfelen. Het moet iets zijn dat echt iets voor mij is. Een nieuwe uitdaging; iets waar je heel veel van jezelf in moet leggen. Dat kan in de palliatieve zorg. Het lijkt me goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Je wordt gedwongen na te denken over dingen. Gesprekken met mensen in de laatste fase zijn toch anders, dieper. Het is overigens nog niet helemaal zeker dat het doorgaat. In februari begint de cursus. Daarna wordt gekeken of je capabel genoeg bent.”

Is dit het eerste vrijwilligerswerk dat je doet?

“Nee, zeker niet. Ik ben vrijwilliger via de Unie van Vrijwilligers. Daar ben ik projectleidster van een groep van 20 vrijwilligers die in een verzorgingstehuis op Goeree-Overflakkee werkt. Wij brengen daar 7 dagen per week koffie langs. Dat zit niet meer in de tijd van de verpleegkundige. Dat is toch gek, na je avondeten niks meer te drinken krijgen? Vooral ’s avonds gaan veel mensen piekeren. Veel mensen zijn eenzaam, ook al zitten ze in een verzorgingstehuis. Wij helpen ze zo de avond door. Gesprekken met je dochter, zoon of kleinkinderen zijn fijn. Toch heb je daar andere gesprekken mee dan met een vreemde. Andere mensen hebben andere verhalen. Je omgeving wordt breder. Als je dan bij het weggaan ziet dat ze rustig zijn en genieten, geeft me dat een goed gevoel.”



“In onze familie hoort
vrijwilligerswerk er echt bij”

 


Ben je altijd al zo zorgzaam geweest?

“Ja, dat is iets wat me met de paplepel is ingegoten. Mijn ouders waren heilsoldaten van het Leger des Heils. Zij leefden in dienst van andere mensen. Ongeacht je ras of afkomst, of je nou bankier was of kok. Ze waren heel sociaal bewogen. In onze familie hoort vrijwilligerswerk er echt bij. Mijn twee zoons nu ook: de één is voorzitter van een Rode-Kruisvereniging, de ander van een voetbalvereniging. Het is goed om iets belangeloos te doen.”

Je doet veel voor anderen. Wat zou je zelf graag willen?

“Ik ben geen reislustig type. Wel kan ik erg genieten van mijn huis, mijn kinderen en kleinkinderen. Daarom zou ik graag teruggaan naar Amsterdam. Mijn man is tien jaar terug overleden, en veel familie woont ver weg. Ik heb broers, neven, nichten en tantes in Amsterdam, en mijn zoons wonen ook verder weg. Nu reis ik veel te lang naar mijn zin.”