EO’s Dit is de dag maakte een documentaire over Zora de zorgrobot. Hoogbejaarden luchtten hun hart bij een stuk plastic. Blijkbaar is de behoefte aan contact heel groot. Tja, ook mijn (groot)ouders zeggen wel eens “Ik heb je al zo lang niet gehoord”. Maar toch, een robot?

Eenzaamheid
Vandaag begint de Week tegen Eenzaamheid. Nu snap ik dat eenzaamheid een groot probleem is. Dat je je (klein)kinderen mist. De vrienden die je aan dood of afstand bent verloren. Wat ik niet begrijp is dat je een robot nodig hebt. Een woonzorgcentrum is gebouw vol leeftijdsgenoten! Daar moet je toch wel een paar vrienden kunnen maken? En als je op jezelf woont zeker; dan kom je nog vaker onder de mensen.

Robot? Verklaarbaar
Nu is dat nog wel te verklaren. Een mens zoekt altijd emotioneel contact. Het probleem is: we willen niet gekwetst worden. Logisch, maar wat blijkt: uit onderzoek blijkt dat je dat nog vervelender vindt als je ouder wordt. Een robot is dan lekker makkelijk. Mensen kunnen je kwetsen. Of overlijden. Zeker als ze je buren zijn komen ze wel erg dichtbij. Contact is belangrijk, je eigen ruimte ook.

Zora de zorgrobot op bezoek bij een kleuterschool

Geen toekomstvisie
Het ontbreekt makers alleen aan toekomstvisie. Hoogbejaarden nu zijn haast allemaal digibeet. Maar de zestigers van nu hebben bijna allemaal een computer of tablet. Het duurt nog jaren voor zo’n robot werkt. Tegen die tijd zijn mensen prima in staat zelf contact te zoeken. Je hebt Facebook, Skype, chat, en dan waarschijnlijk nog betere technieken. Techniek gaat ons helpen, maar niet met emo-robots. Hooguit als optie bij robots die fysieke ondersteuning bieden.

Techniek niet zaligmakend
Ben je wel bewust dat techniek een middel is. Wees oprecht geïnteresseerd in de ander. Durf je kwetsbaar op te stellen, ook als je ouder wordt. Kijk verder dan je kennissenkring breed is. Wacht niet tot anderen jou benaderen. Geef onbekenden het voordeel van de twijfel. En koester wat je hebt. Want (o)ma, je bent een schat, maar ik bel vaker als je opneemt met “Wat leuk!” dan met “Je had wel eens eerder mogen bellen”.

Peter (31) studeerde pabo en werkte op een basisschool. Daarna ging hij Tekst en communicatie studeren aan de UvA. Eerst ‘het broekie’, toen ‘die oude vent’: hij heeft het allemaal al gehoord. Hier schrijft hij over het ongrijpbare begrip leeftijd.