Soms kom je mensen tegen in je leven die niet om hoogmoed hoeven te bidden. Je komt ze in alle lagen van de bevolking tegen. Zelfs mensen die hetzelfde werk doen kijken neer op hun collega’s. Als ik met de rolstoeltaxi voor het ziekenhuis sta, gebeurt het niet zelden dat een Mercedes-taxichauffeur minachtend naar de rolstoel-Ford kijkt. Ze vergeten gemakshalve dat een rolstoel niet in hun auto past. En dat die Mercedes nog van de bank is.

Koude start

Hooghartigheid zegt meer over hooghartige mensen zelf dan over de ander. Meestal heeft hun gedrag een diepere achtergrond. Ze kunnen een koude start gehad hebben. Misschien zijn ze wel gepest, of hadden het niet breed. Nu het beter gaat willen ze zich door hun gedrag profileren. Soms gaat het ze niet eens voor de wind, maar willen ze dat alleen zo doen voorkomen. Om de ander te laten zien hoe goed ze wel niet zijn, maar misschien nog wel meer voor hun eigen gemoedsrust.

“Het gebeurt niet zelden dat een Mercedes-taxichauffeur
minachtend naar de rolstoel-Ford kijkt”

Hectares hoogmoed

Het doet me denken aan een emigrant uit onze regio. Het lukte hem niet echt op zijn boerenbedrijfje in Nederland. Na 25 jaar kwam hij terug voor een korte vakantie. Hij sprak een keuterboertje aan die op zijn land aan het werk was. Na een relaas over zijn bezittingen in het verre Canada en hoe goed het hem wel niet verging, vroeg hij aan ons boertje hoeveel land die bezat. Dat bleek zo’n 12 hectare te zijn. De emigrant lachte schamper en zei: ‘Als ik na het ontbijt mijn auto pak en langs mijn landerijen ga rijden, ben ik pas rond het avondeten weer thuis.’ De boer zei nuchter: ‘Ach, zo’n auto heb ik ook wel eens gehad.’

Hans (59) was succesvol ondernemer, maar heeft inmiddels zijn hart gevolgd: hij werd chauffeur.  Zorgtaxichauffeur om precies te zijn. Op Toekomt.nl vertelt hij wat hem bezighoudt.