In de column Van het hart: Eduard lucht Eduard van Brakel zijn hart. Prikkelend, confronterend, maar altijd met de beste bedoelingen. Deze week: Adieu pa

Een paar weken terug ben ik weer bij het graf van mijn moeder geweest. Dat is sowieso niet leuk, maar deze keer al helemaal niet. Het was vrijdag 15 april en het was de dag dat we mijn vader gingen begraven. Hij was op 11 april overleden. 76 jaar oud.

Vreemd

In die tijd rondom zijn overlijden en erna gaat er van alles door je hoofd. Je beschouwt je eigen leven, maar ook de levens van hen die je dierbaar zijn. Ik liep door het huis van mijn vader, het huis dat ik ook echt mijn ouderlijk huis kan noemen. Ik heb er nog een paar jaar gewoond, als enige van de drie kinderen, voordat ik het huis uit ging. In dat huis voelde ik me opeens een vreemde. Spullen die ik heel mijn leven al zie, voelden plotseling onwerkelijk aan. En toen we door de spullen heengingen bekroop mij een vreemd gevoel.

Overleefd

Het leek namelijk alsof de tijd had stilgestaan. Op 26 november 2004 overleed mijn moeder. Dat was op de dag dat mijn vader 65 werd, en de dag waarop mijn vader en moeder echt van het pensioen van mijn vader hadden moeten genieten. Veel spullen zijn sinds die tijd letterlijk onaangeroerd gebleven: de kalender in de keuken hing nog steeds op de week van 13 september 2004, de laatste keer dat mijn moeder hem had omgedraaid, en haar pantoffels stonden nog altijd naast haar nachtkastje. Alsof het nog was zoals het ruim 11 jaar geleden was.

“De kalender in de keuken hing nog steeds
op de week van 13 september 2004, de laatste keer
dat mijn moeder hem had omgedraaid”

Mijn vader heeft de laatste jaren niet echt geleefd, maar overleefd, ondanks de leuke momenten die er natuurlijk ook nog waren. Hij leefde terugblikkend naar het verleden toen alles nog goed was. Toen hij nog in de Hoeksche Waard woonde, dichtbij zijn familie. De familie die zo belangrijk voor hem was, de streek waar hij met weemoed aan terugdacht, maar waar hij nooit naar is teruggekeerd. Terwijl de mogelijkheden er echt voor waren.

Wortels

Wortels zijn belangrijk voor mensen. Familie is belangrijk voor ons. Mijn vader was geliefd binnen zijn en onze  grote familie. Dat bleek, want ik heb zelden zo nauw contact gehad met mijn neven en nichten als in de afgelopen weken.  En ondanks dat mijn vader de jongste was van een heel groot gezin, en ik de allerjongste van alle neven en nichten en veel familie eigenlijk niet heel goed ken, voelde het contact vertrouwd. Ook het intense contact met mijn broer en zus voelde goed. Met mijn broer is dat altijd zo geweest, maar mijn zus sprak ik soms maar drie keer per jaar.

Goed contact

Ik ga proberen het contact goed te onderhouden en goed te houden. En ik hoop dat meer mensen dat gaan doen. Want een warme familie om op terug te vallen is toch wel fijn. Het is zonde als een familie om wat voor reden dan ook uit elkaar valt. Een familie zou er niet alleen moeten zijn om op moeilijke momenten steun te bieden, maar eigenlijk moet dat ook op mooie, leuke momenten zo zijn. Sterker nog, die momenten moeten gecreëerd worden.

“Een familie zou er niet alleen moeten zijn
om op moeilijke momenten steun te bieden”

Misschien zijn jullie wel ouders-, of grootouders en is contact met sommige familieleden verwaterd. Als dat zo is, zou ik het initiatief nemen. En iets leuks organiseren om de familie bij elkaar te brengen. Begraaf de oude koeien, verscheur de vetes en kom tot elkaar. Want dat is veel leuker dan leven in onmin. En is je contact wel goed? Ik zou initiatief nemen en iets leuks organiseren. Want dat goede moet blijven.

Adieu

‘Adieu, dankjulliewel, adieu, adieu’, waren de laatste woorden van mijn vader, voordat de arts de actieve euthanasie in werking zette. De dood was voor mijn vader beter dan ondraaglijk lijden door uitgezaaide alvleesklierkanker. En met die woorden zorgde mijn vader voor een einde. En voor een nieuw begin. En voor mij voor ook voor een nieuw inzicht. Het inzicht in het belang van goed contact met de familie.

Adieu pa. Dankjewel!

Eduard (37) werkte voor radio, tv, krant en magazines. Soms voelt hij zich een jonge ziel  in een oud lichaam; soms andersom. Hoe het ook zij: schrijven (voor o.a. Defensie-Platform) maakt hem blij.  Lees meer van Eduard